Heb deze blog al een paar keer herschreven, nagelezen, weer verandert. Ook omdat ik het meteen perfect wil doen, maar ben erachter gekomen dat dit niet zo werkt. Er zijn heel veel dingen die niet meteen goed gaan, wat je moet oefenen, zoals fietsen, dansen. En zo kan je nog wel even doorgaan. Dingen die je moet oefenen, de fout ingaan, ervan leren en nog eens proberen.
Zo speelt mijn dochter Anouk dwarsfluit, ze dacht in het begin dat kan ik makkelijk, tot het toch moeilijker was dan ze dacht, ze wilde stoppen, wat ik dan weer jammer vond. Haar toen uitgelegd dat niet alles in 1x goed lukt. Dat ze moest gaan oefenen als ze beter wilde gaan spelen. Nu 3 jaar later speelt ze nog steeds dwarsfluit en nog goed ook! Ze speelt in 2 orkesten en ze vind het ook heel leuk om te doen, wat ook belangrijk is. En ik ben trots op haar dat ze toch heeft doorgezet.
Mijn jongste dochter Maaike is ook een doorzetter, wel op een ander gebied, praten. Ze is doof geboren, dus praten is niet vanzelfsprekend voor haar, het is toch een stuk lastiger om goed te leren praten als je niet goed hoort. Inmiddels is ze 10 jaar en heeft ze 2 implantaten en haar mond staat eigenlijk niet meer stil… waar we heel blij mee zijn overigens, alleen tijdens het eten niet altijd zo handig… Maar als ze een woord niet goed kan uitspreken, blijft ze het zeggen en vragen om het nog een keer te zeggen totdat het haar wel lukt. Ook op haar ben ik supertrots!
En dat wil ik ook op mezelf zijn, trots, van kijk het is nu een half jaar later en ik blog nog steeds, en het gaat me steeds beter af. Zal ook zeker een keer op m’n bek gaan en fouten maken. Of denken ik stop ermee en dan is het de kunst om toch door te blijven gaan. Heb een 2 hele goede voorbeelden, mijn dochters, dus het gaat me lukken. Dus hierbij mijn allereerste blog en ik ga ervan uit dat er nog meer zullen gaan volgen!
Veel liefs Jolanda
