Eigenlijk stond er een ander onderwerp op de planning, maar dit bleef door mijn hoofd spoken dat ik er wel iets mee moest gaan doen: een blog erover schrijven!
De Oranjevrouwen. In het begin van het toernooi was het even afwachten hoe ze zouden voetballen. Maar al snel bleek dat ze wedstrijd na wedstrijd wonnen. Ik had mijn jongste dochter beloofd, dat als ze naar kwartfinales door waren, ik het raam zou versieren. Beloofd is beloofd, ze hadden gewonnen tegen Japan. De volgende dag op pad gegaan om oranje spullen zoeken. Dat viel niet mee, merkte ik al snel. In de winkels lag helemaal niets… geen vlaggetje, geen slinger. Terwijl als de Oranjemannen in een EK of WK toernooi spelen, de winkels vol liggen met oranje versieringen: de straten helemaal oranje versierd zijn en er grote schermen in de steden staan en hangen.
Een beetje jammer vind ik dat…maar hoe zou dat komen? Zijn de Oranjevrouwen nog niet populair genoeg? Slaat de Oranjekoorts alleen toe bij de mannen? Omdat mannen het meeste en het liefste naar (mannen)voetbal kijken en het daarom leuk vinden om het halve huis oranje te schilderen?
Wij vrouwen daar wat nuchterder tegenaan kijken? En denken: ‘Ik begin er niet aan, moet ook weer allemaal opgeruimd worden’. Natuurlijk is dat ook wel opgevallen bij de journalisten, die zeggen voornamelijk dat de Oranjevrouwen het nog niet verdiend hebben…Hoezo dat?
Ze zijn Europees kampioen geworden in 2017! Wanneer waren de mannen dat? Juist in 1988. Dat wil toch ook wel wat zeggen?
Nu staan ze in de finale van het WK,(op het moment dat ik dit schrijf) en nog steeds is er geen oranjekoorts uitgebroken, terwijl ze het echt wel verdienen, die dames!
De Oranjevrouwen spelen op zich niet zo goed, vaak de 1e helft, onnodig balverlies en kleine foutjes. Dan ga je al snel denken: dat wordt helemaal niks. Maar dan opeens wordt de tegenstander gevaarlijker, maakt bijna een goal. Ik weet niet wat er dan gebeurt met de Oranjevrouwen, maar er gebeurt wel iets. Dat heb ik nu bij meerdere wedstrijden gezien. Net alsof ze dan wakker worden geschud, even opletten dames! En dan komt er een vechtersmentaliteit naar boven, lijkt het wel.
Niet bij eentje, maar bij alle vrouwen in het veld. Dan worden ze fanatieker, ze worden actiever.
Ze gaan dan spelen als een team, met alle neuzen dezelfde kant op.
De bal moet en zal in de goal van de tegenstanders.
Maakt niet uit wie de goal maakt, als ie maar gemaakt wordt! En dat lukt ze het ook nog.
En dan nog even over de aanvoerster van het team: van Veenendaal. Wat een keepster, ze heeft al veel goals tegen gehouden, keer op keer. En ze weet het hele team op te peppen en te laten vechten als een team. Dat zie je en dat voel je als naar een wedstrijd kijkt van de Oranjevrouwen.
Ik voel dan het doorzettingsvermogen van de dames, overwinningsmodus die het team uitstraalt en bij de laatste wedstrijd tegen Zweden ook weer, het uithoudingsvermogen, in de verlenging zo standvastig doorgaan. Zelfs de coach Sarina Wiegman kreeg het even zo zwaar, dat ze zich even moest terug trekken tijdens de verlening tegen Zweden. Dat zegt ook wel iets over de prestatie die de meiden geleverd hebben tijdens dit WK in 2019.
Op het moment dat ik deze blog publiceer, is de finale nog niet gespeeld,
maar ze hebben voor mij al dubbel en dwars gewonnen!
Wat een team, wat een mentaliteit, wat een kracht en wat een vechters!
Hoop oprecht dat als Oranjevrouwen in de Olympische spelen in 2020 of het EK in 2021 weer zo presteren en dat de oranjekoorts dan wel uitbreekt! Hier in huis in ieder geval wel!
Veel liefs, Jolanda
